คริสตจักรและพระวิหาร

คริสตจักรและพระวิหาร
ในพระคัมภีร์เดิม ผู้เชื่อที่เป็นชุมชนของพระเจ้าคือชาวอิสราเอล ที่พระเจ้าทรงทวีขึ้นจากคนๆเดียวที่มีความเชื่อคืออับราฮัม ระหว่างอพยพพวกเขามีสถานนมัสการพระเจ้าคือพลับพลา ต่อมาคือพระวิหาร มีรูปแบบการนมัสการ มีธรรมบัญญัติ มีหลักของการปกครอง มีเทศกาลต่างๆ ชาวยิวเชื่อว่าพระวิหารเป็นที่ศักดิ์สิทธิ์ เป็นที่สวรรค์และโลกอยู่ด้วยกัน เป็นที่หนึ่งบนโลกที่พระเจ้าประทับอยู่ แต่สิ่งเหล่านี้พระคัมภีร์ใหม่อธิบายว่าเป็นเพียงแต่แบบและเงาแห่งสิ่งสมบูรณ์ที่ผ่านมาทางพระเยซูคริสต์

“ปุโรหิตเหล่านั้นปฏิบัติกิจในเต็นท์ ที่เป็นแต่แบบและเงาแห่งศักดิ์สิทธิสถาน ดังโมเสสเมื่อท่านจะตั้งเต็นท์นั้น พระเจ้าก็ได้ตรัสสั่งว่า จงระวังทำทุกสิ่งตามแบบที่เราแจ้งแก่เจ้าบนภูเขา”
‭‭ฮีบรู‬ ‭8:5‬ ‭TH1971‬‬

“สิ่งเหล่านี้เป็นเพียงเงาของเหตุการณ์ที่จะมีมาในภายหลัง แต่กายนั้นเป็นของพระคริสต์”
‭‭โคโลสี‬ ‭2:17‬ ‭TH1971‬‬

“โดยเหตุที่ธรรมบัญญัติเป็นแต่เพียงเงาของสิ่งประเสริฐที่จะมาในภายหลังมิใช่ตัวจริง เครื่องบูชาที่เขาถวายทุกปีเสมอมาตามธรรมบัญญัตินั้น จึงไม่สามารถทำให้ผู้ที่เข้าเฝ้านั้นไร้ข้อตำหนิได้”
‭‭ฮีบรู‬ ‭10:1‬ ‭TH1971‬‬

เปาโลอธิบายว่า ‘ท่านทั้งหลายรู้แล้วไม่ใช่หรือว่า พวกท่านเป็นวิหารของพระเจ้า และพระวิญญาณของพระเจ้าสถิตอยู่ในพวกท่าน’ (1 โครินธ์ 3:16)
บัดนี้ ที่ศักดิ์สิทธิ์ที่สวรรค์และโลกอยู่ด้วยกัน ที่ซึ่งพระเจ้าอยู่บนโลกนั้นก็คือพวกเรานั่นเอง คือคริสตจักรที่เป็นพระกายของพระคริสต์ เป็นสิ่งที่ท้าทายเราให้ดำเนินชีวิตให้สอดคล้องกับสถานะพิเศษของพวกเรา