พระธรรมมัทธิว

1. เบื้องหลังการเขียน

            1.1  ผู้เขียน อัครสาวกมัทธิวเป็นผู้เขียน ก่อนที่ท่านจะติดตามพระเยซูคริสต์ท่านเป็นคนเก็บภาษีให้รัฐบาลโรม (งานเก็บภาษีเป็นที่เกลียดชังของชาวยิวมาก เพราะพวกเขารับจ้างโรมันและทำตัวคล้ายโจร เขาสามารถตีค่าสินค้าให้สูงขึ้นเพื่อจะได้เพิ่มภาษีของแต่ละคน พวกนี้ส่วนมากร่ำรวยจากการเก็บภาษีเกิน ดังนั้นคนยิวจึงมองว่าพวกนี้เป็นคนขายชาติ ทรยศและเป็นโจร) เขาตั้งด่านเก็บภาษีบนถนนที่คนเดินไปมาพลุกพล่านมัทธิวคงต้องเคยได้ยินเรื่องราวของพระเยซูอย่างแน่นอน พระเยซูทรงทราบว่าถึงเวลาที่เขาพร้อมแล้วจึงเรียกเขาให้ตามพระองค์ไป และมัทธิวก็ได้ละทิ้งทุกอย่างติดตามพระองค์ ยังได้เชิญชวนเพื่อนผู้เก็บภาษีด้วยกันหลายคนมาพบพระเยซู (มธ.9.10-13)  มัทธิวเป็นผู้เดียวที่บันทึกว่าพระเยซูทรงชำระภาษีที่พระวิหาร (17.24-27) พระธรรมมาระโกและลูกาเรียกชื่อเขาว่า เลวี

            1.2  จุดประสงค์  มัทธิวตั้งใจเขียนถึงชีวิตและพระราชกิจของพระเยซู และในอีกด้านหนึ่งดูเหมือนมัทธิวตั้งใจเขียนเพื่อเป็นคู่มือแห่งหลักคำสอนของคริสตจักรด้วย และเน้นคำสอนที่เกี่ยวกับพระมหาบัญชาของพระเยซูคริสต์ ในการเริ่มต้นการบันทึกนั้นมัทธิวได้นำเสนอลำดับพงศ์ของพระเยซู โดยลำดับตั้งแต่อับราฮาม-ดาวิด-พระเยซู เพื่อเน้นว่าพระเยซูทรงเป็นกษัตริย์ และเป็นพระเมสสิยาห์ที่พระคัมภีร์เดิมได้กล่าวถึงนั้น โดยพยายามเชื่อมโยงเรื่องในพันธสัญญาเดิมกับพันธสัญญาใหม่ มัทธิวชี้ให้เห็นว่าพระสัญญาของพระเจ้าเกี่ยวกับพระเมสสิยาห์ที่จะประทานมาให้นั้น สำเร็จแล้วในพระเยซูคริสต์ผู้ทรงปรากฏเป็นจริงอยู่ท่ามกลางชาวยิวทั้งหลาย

            1.3  ผู้รับ มัทธิวบันทึกเป็นภาษากรีก ผู้รับคือชาวยิวที่พูดและใช้ภาษากรีก สิ่งที่ทำให้รู้ว่ามัทธิวบันทึกเพื่อชาวยิวคือ ท่านได้อ้างพระคัมภีร์เดิมหลายครั้ง มากกว่าผู้บันทึกเล่มอื่นๆ ท่านไม่ได้อธิบายธรรมเนียมบางอย่างของชาวยิว และท่านได้ใช้ศัพท์เฉพาะของชาวยิว เช่น อาณาจักรสวรรค์    พระบิดาในสวรรค์

            1.4  เวลาที่เขียน เขียนขึ้นในปาเลสไตน์ เขียนในยุคต้นๆของอัครฑูต ประมาณ ค.ศ.50 ซึ่งเป็นช่วงของการประกาศกับชาวยิวเป็นส่วนใหญ่ อย่างไรก็ตามมีบางกลุ่มเชื่อว่าพระธรรมมัทธิวและลูกานั้นได้ข้อมูลจากมาระโกซึ่งได้เขียนขึ้นก่อนระยะหนึ่งแล้ว

             1.5  ลักษณะพิเศษ พระธรรมมัทธิวมีลักษณะพิเศษเฉพาะของตนเอง คือ

                

                 - มีคำสอนที่เน้นมากเรื่ออนาคตศาสตร์ โดยเฉพาะคำอุปมาและเรื่องการสิ้นยุค (24.25, 28.20)

                 - พระเยซูทรงย้ำถึงพระเจ้าในฐานะพระบิดาเสมอ

                 - คำสอนเรื่องแผ่นดินของพระเจ้าถูกเน้นเป็นเรื่องหลัก ใช้คำว่า แผ่นดินสวรรค์

                 - มัทธิวให้ความสนใจกับความสำเร็จของคำพยากรณ์ในพระคัมภีร์เดิม เช่น

                 - การประสูติ (1.23)                                                           อิสยาห์ 7.14

                 - สถานที่ประสูติ (2.6)                                                        มีคาห์  5.2         

                 - การเดินทางกลับจากอียิปต์ (2.15)                                  โฮเชยา 11.1

                 - การประหารเด็กทารกที่เบธเลเฮ็ม (2.18)                         เยเรมีย์ 31.15

                 - การงานของผู้เตรียมทางให้พระองค์ (3.3)                       อิสยาห์ 40.3

                 - สถานที่ทำงานของพระองค์ (4.15-16)                             อิสยาห์ 9.1-2

                 - พันธกิจแห่งการรักษาโรค (8.17)                                     อิสยาห์ 53.4

                 - การดำเนินชีวิตในฐานะผู้รับใช้ของพระเจ้า (12.18-21)     อิสยาห์ 42.1-4

                 - การสอนเป็นคำอุปมา (13.35)                                           สดุดี 78.2

                 - การมอบชีวิตของพระองค์ (21.5)                                      เศคาริยาห์ 9.9

                 - การถูกจับกุม (26.56)

                 - พระกิตติคุณเล่มนี้มีเบื้องหลังความเป็นยิวที่เด่นชัด เน้นว่าพระคริสต์ทรงเป็นกษัตริย์ของเขา

                - ให้ความสนใจต่อคนต่างชาติ ถึงแม้ว่าพันธกิจที่พระเยซูสั่งให้เริ่มต้นที่พวกยิวก่อน (10.5-6, 15.24) แต่จากการแนะนำบรรดาโหราจารย์ที่มาเฝ้าพระกุมาร ได้เผยให้เห็นถึงการมีส่วนร่วมกับพระคริสต์ของมวลชนทั้งโลก ซึ่งนำมาซึ่งการจบลงด้วยพระมหาบัญชา (28.19)

                - เป็นพระกิตติคุณเล่มเดียวที่เน้นเรื่องคริสตจักร (16.18,18.17) คือบรรดาผู้เชื่อทั้งยิว-ต่างชาติ

                - คำสอนของพระเยซูถูกเน้นอย่างเด่นชัด ได้แจกแจงคำสอนหลัก 5 ชุดของพระเยซูไว้ตลอด

เล่มซึ่งแต่ละชุดจะจบลงด้วยคำว่า “ครั้นพระเยซูตรัสคำเหล่านี้เสร็จแล้ว”

                                                1. คำเทศนาบนภูเขา (5.3-7.27)

                                                2. คำกำชับสาวกสำหรับการรับใช้ของพวกเขา (10.5-42)

                                                3. คำอุปมาเรื่องแผ่นดินของพระเจ้า (13.3-52)

                                                4. หน้าที่และความรับผิดชอบของการเป็นสาวก (18.3-35)

                                                5. คำสอนเกี่ยวกับอนาคต (24.4-25.46)

2. โครงเรื่องของพระธรรมมัทธิว

   1. การบังเกิดและวัยเด็กของพระเยซู (บทที่ 1-2)

                 1.1 ลำดับพงศ์ของพระเยซู                                                    บทที่ 1.1-17

                 1.2 การบังเกิด                                                                        บทที่ 1.18-2.12

                 1.3 การเดินทางไปอียิปต์                                                       บทที่ 2.13-23

   2. การเริ่มต้นพันธกิจของพระเยซู (บทที่ 3-4.11)

                2.1 ผู้เตรียมทางของพระองค์                                                  บทที่ 3.1-12

                2.2 การรับบัพติศมา                                                                 บทที่ 3.13-17

                2.3 การถูกทดลองของพระองค์                                               บทที่ 4.1-11

   3. พันธกิจของพระเยซูในกาลิลี (บทที่ 4.12-14.12)

                3.1 การเริ่มต้นประกาศในกาลิลี                                               บทที่ 4.12-25

                3.2 คำเทศนาบนภูเขา                                                             บทที่ 5-7

                3.3 การอัศจรรย์ต่างๆของพระเยซู                                           บทที่ 8-9

                3.4 การแต่งตั้งอัครสาวกทั้ง 12 คน                                         บทที่ 10

                3.5 พันธกิจทั่วกาลิลี                                                               บทที่ 11-12

                3.6 คำอุปมาเรื่องแผ่นดินของพระเจ้า                                     บทที่ 13

                3.7 การตอบสนองของกษัตริย์เฮโรด                                      บทที่ 14.1-12

   4. การถอนตัวออกจากกาลิลี (บทที่ 14.13-17.20)

                4.1 สู่ชายฝั่งด้านตะวันออกของกาลิลี                                     บทที่ 14.13-15.20

                4.2 สู่โฟนีเซีย                                                                          บทที่ 15.21-28

                4.3 สู่กาลิลีอีกครั้งหนึ่ง                                                            บทที่ 15.29-16.12

                4.4 สู่ซีซารียา ฟิลิปปี                                                               บทที่ 16.13-17.20

   5. พันธกิจสุดท้ายของพระเยซูในกาลิลี (บทที่ 17.22-18.35)

                5.1 การทำนายถึงการสิ้นพระชนม์                                          บทที่ 17.22-23

                5.2 การเสียภาษีให้พระวิหาร                                                  บทที่ 17.24-27

                5.3 คำสอนเกี่ยวกับชีวิตในแผ่นดินของพระเจ้า                      บทที่ 18

   6. พันธกิจของพระเยซูในยูเดียและเพอเรีย (บทที่ 19-20)

                6.1 คำสอนเกี่ยวกับการหย่าร้าง                                              บทที่ 19.1-12

                6.2 คำสอนเกี่ยวกับเด็ก                                                          บทที่ 19.13-15

                6.3 เศรษฐีหนุ่ม                                                                       บทที่ 19.16-30

                6.4 คำอุปมาเรื่องคนงานในสวนองุ่น                                       บทที่ 20.1-16

                6.5 คำทำนายถึงการสิ้นพระชนม์                                            บทที่ 20.17-19

                6.6 คำร้องขอของมารดาของสาวก                                         บทที่ 20.20-28

                6.7 รักษาคนตาบอดที่เมืองเยรีโค                                           บทที่ 20.29-34

   7. สัปดาห์สุดท้ายของพระเยซู (บทที่ 21-27)

                7.1 การเสด็จเข้าเยรูซาเล็มอย่างยิ่งใหญ่                                บทที่ 21.1-11

               7.2 การชำระพระวิหาร                                                             บทที่ 21.12-17

                7.3 การโต้แย้งกับผู้นำชาวยิว                                                 บทที่ 21.18-23.39

                7.4 คำสอนที่ภูเขามะกอกเทศถึงการสิ้นยุค                            บทที่ 24-25

                7.5 การชโลมพระบาทของพระเยซู                                        บทที่ 26.1-13

                7.6 การถูกจับ สอบสวนและการสิ้นพระชนม์                           บทที่ 26.14-27.66

   8. การคืนพระชนม์ (บทที่ 28)

3.  บทสรุป

          คุณสมบัติของผู้ที่จะเข้าแผ่นดินสวรรค์ไม่ใช่เพราะความชอบธรรมของตนเอง แต่เป็นความชอบธรรมของพระเยซูคริสต์ต่างหาก ผู้ที่รู้ตัวว่าบกพร่องฝ่ายวิญญาณจิตเท่านั้นจึงจะเข้าสู่แผ่นดินสวรรค์ได้

         พระธรรมมัทธิวบอกว่าผู้ชอบธรรมเป็นผู้ที่มีความประพฤติชอบธรรม แต่เขาไม่ได้ประพฤติชอบธรรมเพื่อจะได้กลายเป็นคนชอบธรรม ในมัทธิว 12.33 “พึงกล่าวอย่างใดอย่างหนึ่งว่า ต้นดีผลก็ดี หรือต้นเลวผลก็เลวด้วย เราจะรู้จักต้นไม้ด้วยผลของมัน” พระธรรมข้อนี้ชี้ให้เห็นว่า คนชอบธรรมความประพฤติก็ชอบธรรม คนบาปความประพฤติก็บาป คนบาปจะกลายคนชอบธรรมด้วยการประพฤติชอบธรรมก็หามิได้ มาตรฐานเรื่องความชอบธรรมของพระเจ้าสูงเกินเอื้อมสำหรับเราจริงๆ (มธ 5.48, โรม 4.1-8) แต่เมื่อเราพึ่งการทรงช่วยของพระเจ้าที่ทรงทำให้เราเป็นคนชอบธรรมในพระเยซูคริสต์แล้ว เราก็สามารถประพฤติอย่างชอบธรรมได้ เพราะชีวิตที่บาปได้ถูกเปลี่ยนเป็นชีวิตที่ชอบธรรมแล้วโดยฤทธิ์อำนาจของพระเจ้าทางความเชื่อ ที่น่าอัศจรรย์ยิ่งนักคือหลายครั้งที่เราได้ทำสิ่งที่ชอบธรรมไปโดยเรายังจำไม่ได้ด้วยซ้ำไป  (มธ 25.37-39)