พระธรรมทิตัส

1.  เบื้องหลังการเขียน

      1.1  ผู้เขียน  เปาโลเป็นผู้เขียนจดหมายฉบับนี้  เรื่องราวในจดหมายฉบับนี้ไม่มีปรากฏในหนังสือกิจการ เพราะจดหมายฉบับนี้เขียนขึ้นหลังจากที่เปาโลได้รับการปลดปล่อยจากการถูกจำจองครั้งแรกที่กรุงโรม ส่วนหนังสือกิจการจบลงขณะที่ท่านถูกจำจองที่กรุงโรมครั้งแรก

       1.2  จุดประสงค์   จุดประสงค์ในการเขียนจดหมายฉบับนี้มีความคล้ายคลึงกับจดหมาย 1 ทิโมธี คือเป็นจดหมายส่วนตัวที่เปาโลเขียนเพื่อแนะนำและหนุนใจทิตัส ในการทำพันธกิจที่เปาโลมอบหมายให้ทำที่เกาะครีต โดยเฉพาะอย่างยิ่งการแต่งตั้งผู้ปกครอง การตักเตือนคริสเตียนที่นั่นให้ดำเนินชีวิตให้สอดคล้องกับความจริงของพระเจ้า และการแก้ไขความเชื่อที่ผิดเพี้ยน นอกจากนี้เปาโลยังกำชับให้ทิตัสช่วยจัดส่งเศนาสและอปอลโลในการเดินทางรับใช้ต่อไป รวมทั้งนัดหมายให้ทิตัสเดินทางไปพบท่านที่เมืองนิโคบุรีหลังจากอารเทมาสหรือทีคิกัสเดินทางไปถึงแล้ว

       1.3  ผู้รับ    ผู้รับคือทิตัส เปาโลเรียกท่านว่าเป็น ‘บุตรแท้ในความเชื่อเดียวกัน’ (1.4) ในพระธรรมกิจการไม่ได้บันทึกเกี่ยวกับทิตัสเลย แต่ในจดหมายฝากหลายๆฉบับ เช่น กาลาเทีย และ 2 โครินธ์ มีข้อความพอที่จะทำให้เราทราบประวัติของทิตัสได้บ้าง คือ

                1. ทิตัสเป็นคนเชื้อชาติกรีก เมื่อเชื่อแล้วไม่ได้ถูกขอให้เข้าสุหนัตเหมือนอย่างทิโมธี เพราะเขาไม่มีความจำเป็นใดๆเหมือนทิโมธีที่มีแม่เป็นยิว (กท 2.3-4)

                2. ด้านการการกลับใจ เปาโลเรียกท่านว่าเป็น ‘บุตรแท้ในความเชื่อเดียวกัน’ แสดงว่าทิตัสเป็นผู้ที่เปาโลนำมาเชื่อพระเยซูในช่วงการประกาศแรกๆ เพราะทิตัสกับเปาโลและบารนาบัสเคยไปกรุงเยรูซาเล็มในตอนปลายของการประกาศเที่ยวแรก ซึ่งเป็นเวลา 17 ปีหลังจากการกลับใจของเปาโล

   3. ด้านการรับใช้ ดูเหมือนทิตัสจะแข็งแกร่งกว่าทิโมธีทั้งทางร่างกาย จิตใจและจิตวิญญาณ นอกจากนี้ยังมีความเป็นผู้ใหญ่กว่า มีท่าทีดีกว่า เปาโลเคยใช้ทิตัสไปหาพี่น้องคริสเตียนที่โครินธ์ และทิตัสได้ช่วยเหลือและจัดการสิ่งที่ยังไม่เรียบร้อยในคริสตจักร และได้สร้างความสัมพันธ์ที่ดีให้มั่นคงและแน่นแฟ้นยิ่งขึ้นในคริสตจักร

- ใน 2 โครินธ์ 8.1-6 เปาโลได้ใช้ให้ทิตัสเก็บเงินเรี่ยไรเพื่อนำมาช่วยคริสตจักรที่เยรูซาเล็ม เขาก็ได้ทำหน้าที่อย่างดีและกระตือรือร้น

- ใน 2 โครินธ์ 12.18 เปาโลได้ใช้ให้ทิตัสกลับไปคริสตจักรโครินธ์อีกครั้ง พร้อมถือจดหมายโครินธ์ฉบับที่สองไปด้วย

งานของทิตัสในระยะต่อมาใน ทิตัส 1.5 เมื่อเปาโลได้รับการปล่อยตัวจากคุกในกรุงโรมแล้วได้เดินทางไปเยี่ยมคริสตจักรต่างๆ ทิตัสก็ได้ร่วมเดินทางด้วยจนถึงเกาะครีต เปาโลจึงละเขาไว้ที่เกาะครีตเพื่อช่วยจัดการสิ่งต่างๆให้เรียบร้อยและแต่งตั้งผู้ปกครองดูแลคริสตจักร คริสตจักรที่เกาะครีตนี้อาจจะเกิดขึ้นจากชาวยิวที่ได้ยินพระกิตติคุณและกลับใจเชื่อพระเยซูที่เยรูซาเล็มในวันเพนเทคอสท์ (กจ 2.11) แต่พวกเขาอาจจะยังไม่มั่นคงในความเชื่อเพราะมีเบื้องหลังอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ไม่ดี เพราะชาวเกาะครีตเป็นคนพูดปดเสมอ ดุร้าย เกียจคร้านและกินเติบ (1.12-13) ทำให้เปาโลต้องละทิตัสไว้ แต่เป็นไปได้ว่าเขาคงอยู่ได้ไม่นานเพราะเปาโลจะใช้อารเทมัสหรือทีคิกัสมาทำหน้าที่ต่อ (3.12) ส่วนทิตัสนั้นก็ได้เดินทางไปร่วมกับเปาโลที่นิโคบุรีซึ่งอยู่ทางตะวันตกของกรีซ สุดท้ายชื่อของทิตัสถูกกล่าวถึงใน 2 ทิโมธี 4.10 ว่าท่านได้ไปที่เมืองดาลมาเทีย

       1.4  เวลาที่เขียน   จดหมายฉบับนี้คงเขียนขึ้นในเวลาเดียวกันกับ 1 ทิโมธี คือประมาณปี ค.ศ.63-64 ส่วนสถานที่นั้นไม่เป็นที่แน่ชัด แต่อาจอยู่บนเส้นทางไปยังเมืองนิโคบุรี

       1.5  ลักษณะพิเศษ

                1. ชื่อของทิตัสไม่ได้ปรากฏในพระธรรมกิจการเลย แต่ก็ปรากฏหลายครั้งในจดหมายฝาก ทิตัสได้รับความรอดโดยการนำของเปาโลและกลายเป็นผู้ช่วยคนสำคัญของท่านในการประกาศกับคนต่างชาติ

                2. เรื่องราวในจดหมายฝากทิตัส เป็นเรื่องความขัดแย้งเกี่ยวกับธรรมบัญญัติที่เกิดขึ้นในสมัยคริสตจักรเริ่มแรก เปาโลได้ชี้ให้เห็นว่าคนต่างชาติสามารถรอดได้โดยไม่ต้องอาศัยธรรมบัญญัติ ทิตัสเป็นผู้นำฝ่ายวิญญาณที่เข้มแข็งสามารถจัดการกับปัญหายากๆ และทำงานอย่างเกิดผล เปาโลได้รับกำลังและเบาใจเมื่อมีทิตัสร่วมงานด้วย

2.  โครงเรื่องของพระธรรม ทิตัส

                1. คำทักทาย                                                                                       บทที่ 1.1-4

                2. คำสอนเกี่ยวกับการแต่งตั้งผู้ปกครอง  (บทที่ 1.5-9)

                                2.1 เหตุผลที่ละทิตัสไว้ที่เกาะครีต                                       บทที่ 1.5

                                2.2 คุณสมบัติของผู้ปกครอง                                                 บทที่ 1.6-9

                3. คำสอนเกี่ยวกับครูสอนเท็จ                                                               บทที่1.10-16

                4. คำสอนเกี่ยวกับกลุ่มต่างๆในคริสตจักร (บทที่ 2)

                                4.1 คำแนะนำเกี่ยวกับกลุ่มต่างๆ                                          บทที่ 2.1-10

                                4.2 รากฐานของการดำเนินชีวิตคริสเตียน                            บทที่ 2.11-14

                                4.3 หน้าที่ของทิตัส                                                                     บทที่ 2.15

                5. คำสอนเกี่ยวกับผู้เชื่อในด้านทั่วๆไป  (บทที่ 3.1-8)

                                5.1 ความรับผิดชอบในฐานะเป็นพลเมือง                            บทที่ 3.1-2

                                5.2 แรงจูงใจในการดำเนินชีวิตที่ดีงาม                                 บทที่ 3.3-8

                6. คำสอนเกี่ยวกับความรับผิดชอบต่อสิ่งที่ผิดต่อชีวิตฝ่ายวิญญาณ    บทที่ 3.9-11

                7. สรุป                                                                                                    บทที่ 3.12-15

3.  บทสรุป

            บางครั้งเรามักเอาแต่คร่ำเคร่งกับการสอนและการประกาศจนลืมการทำดี แต่ขอให้จำไว้ว่าพระเยซูทรงช่วยเราให้รอดเพื่อให้ทำการดีด้วย (2.14) บางครั้งคริสตจักรเน้นความรอดโดยความเชื่อไม่ใช่การกระทำ จนทำให้สมาชิกละเลยในการทำความดี พระธรรมทิตัสจึงเป็นคำเตือนที่เหมาะสมที่จะทำให้เกิดความสมดุลระหว่างคำสอนอันมีหลักกับการกระทำดี

             ใน 1 และ 2 ทิโมธีสอนเราว่า การสอนที่มีหลักต้องทำให้เกิดความชอบธรรมขึ้นในชีวิต ไม่ใช่ความมั่งมี และในทิตัสเราเรียนรู้ว่าการสอนที่มีหลักต้องทำให้เกิดการกระทำดี ชีวิตฝ่ายจิตวิญญาณต้องมีความสมดุลกับการปฏิบัติ ใน 1 และ 2 ทิโมธีเน้นเกี่ยวกับคุณสมบัติของผู้เชื่อ ส่วนในทิตัสเน้นการกระทำของผู้เชื่อ คือใช้การกระทำดีสู้กับคำสอนที่ไม่ถูกต้อง

                เราไม่ได้รอดโดยการทำการดี แต่รอดเพื่อทำการดี